Któż jak Bóg!

część III Święty Michał Archanioł

odcinek 2. Jego Siedziba

            Święty Michał Archanioł ma Swoją Siedzibę w Niebie przy Tronie Boga Najwyższego, w Trójcy Przenajświętszej Jedynego, przy Matce Bożej Królowej Aniołów, w obecności wszystkich Aniołów i Archaniołów i wszystkich Świętych w wiecznej szczęśliwości radośnie uwielbia, czyni dzięki i chwali Majestat Boży.

Tu na ziemi szczególnie upodobał sobie i wybrał na Swoją Siedzibę – miejsce szczególnego swego wstawiennictwa, zachwycającą Grotę na Górze Gargano, w której się objawił i sam ją poświęcił, malowniczo usytuowaną na półwyspie Gargano w Apulii – południowo-wschodnim rejonie Włoch 20km od San Giovanni Rotondo. Tu z Woli Bożej na szczycie góry powstało Sanktuarium Świętego Michała Archanioła, jak gdyby „zawieszone” między niebem a morzem. Święta Grota Objawień znajdująca się na szczycie Góry Gargano, w miasteczku Monte Sant’Angelo wraz z budowlami stanowi Niebiańską Bazylikę – Sanktuarium Świętego Michała Archanioła. Niebiańską, gdyż jako jedyna świątynia na świecie nie ludzką ręką została poświęcona! Poświęcił ją sam Święty Michał Archanioł razem ze swoimi Aniołami. Jej Patronem i Opiekunem jest właśnie Święty Michał Archanioł. Jest ona największym i najsłynniejszym miejscem Jego kultu na całym świecie. Anonimowy pisarz, który żył tysiąc lat temu dał takie świadectwo: „Sanktuarium Świętego Michała Archanioła sławne jest nie z blasku swoich marmurów, ale z cudownych wydarzeń, które tu miały miejsce. W swojej formie jest skromne, ale bogate w niebiańskie cnoty, ponieważ sam Święty Michał Archanioł zbudował je i poświęcił. Pomny na ludzką słabość sam zstąpił z Nieba, aby w owym czasie ludzie mogli stać się uczestnikami Dzieł Bożych.”. Do tego niezwykłego miejsca przybywali i przybywają pielgrzymi z różnych stron świata. Różni Święci zostawili tu swoje ślady. W Świętej Grocie modlili się m. in.: Święta Brygida Szwedzka, Święty Franciszek z Asyżu, Święty Tomasz z Akwinu, Święty Gerard Majella, Święty Alfons Maria de Liguori, Święty Ojciec Pio, Święty Jan Paweł II. Cesarz Święty Henryk II jako pierwszy świecki otrzymał pozwolenie, by pozostać w Grocie na noc. Wcześniej żaden nie odważył się na taką decyzję z powodu wielkiego respektu jaki budziło to Święte miejsce. Uważano, że nocą rządził w Grocie osobiście sam Święty Michał Archanioł, bo wiele cudów zdarzyło się tam właśnie po zachodzie słońca. Potwierdzają to liczne świadectwa. Odwaga Świętego cesarza została nagrodzona wizjami Dziewięciu Chórów Anielskich oraz samego Świętego Archanioła Michała.

Podążyli też w tym kierunku pod duchowym przewodnictwem naszego Księdza Proboszcza Pielgrzymi z naszej Parafii, aby wymodlić potrzebne Łaski polecając naszą Parafię Świętemu Michałowi Archaniołowi i przywieźć duchowe owoce. Do miasteczka na Górze Świętego Anioła przybyli 1 sierpnia – w siódmym dniu parafialnej pielgrzymki. Papież Bonifacy IX przyznał odwiedzającym to miejsce odpust zupełny.

Początki Sanktuarium Świętego Michała Archanioła sięgają V wieku. Miejsce to od wieków nawiedzane jest przez pielgrzymów ze wszystkich stron świata. Tutaj otrzymuje się i prosi o Łaski, które są rozdzielane bardzo hojnie. Sam Święty Michał Archanioł powiedział: „Wyjdziecie stąd pojednani z Bogiem i umocnieni do walki z grzechem.”. Cudowne wydarzenia dały początek kultowi Świętego Archanioła Michała na Górze Gargano. Wydarzenia te są związane z objawieniami. Trzy z nich miały miejsce w V wieku, czwarte równie cudowne jak poprzednie dokonało się kilka wieków później.

Pierwsze objawienie w 490 roku nazwane jest epizodem zagubienia byka. Pewnemu bogatemu właścicielowi uciekł najpiękniejszy byk. Właściciel ujrzał go na szczycie góry klęczącego u wejścia do groty – miejsca przyszłych objawień. Rozgniewany włościanin napiął łuk i wypuścił strzałę, aby ukarać zwierzę. Ale strzała w sposób niezwykły obróciła się i zraniła go w nogę. Przestraszony pobiegł do miejscowego Biskupa Sipontu Świętego Wawrzyńca Maiorano, by opowiedzieć mu o tym niezwykłym wydarzeniu. Ten niezwłocznie zarządził trzy dni publicznych modlitw i pokuty. Pod koniec trzeciego dnia modlitw (8 maja) Biskupowi ukazał się Święty Michał Archanioł i rzekł: „Ja jestem Archanioł Michał stojący przed Obliczem Boga. Grota jest Mnie poświęcona; Ja sam jestem jej strażnikiem. Tam, gdzie się otwiera skała, będą przebaczone grzechy ludzkie. Modlitwy, które będziecie tu zanosić do Boga, zostaną wysłuchane. Idź w góry i poświęć tę grotę dla kultu chrześcijańskiego.”. Góra Gargano była tajemnicza, niedostępna i miejscem kultu pogańskiego, dlatego Biskup długo wahał się, zanim zdecydował się wypełnić polecenie Archanioła.

Drugie objawienie Świętego Michała zwane jest epizodem zwycięstwa. W 472 roku Sipont został oblężony przez Germanów i pewna była już porażka miasta. Wtedy Święty Wawrzyniec znowu zarządził trzy dni pokuty i publicznych modlitw i zwrócił się o pomoc do Przywódcy Wojsk Niebieskich. Na zakończenie ufnej modlitwy wspartej pokutą ukazał się Biskupowi Święty Michał Archanioł, który przepowiedział szybkie i całkowite zwycięstwo, jeśli mieszkańcy miasta natychmiast przystąpią do kontrataku. Z nadzieją w sercach obrońcy wyszli z miasta i wzięli udział w bitwie, której towarzyszyły trzęsienie ziemi, grzmoty i błyskawice. 29 września zwycięstwo było całkowite, a wojska nieprzyjacielskie zostały pogromione.

Trzecie objawienie nazwane jest epizodem poświęcenia. 8 maja 493 roku po zwycięstwie Biskup Święty Wawrzyniec zdecydował się wykonać polecenie Świętego Archanioła Michała i poświęcić grotę ku Jego czci jako wdzięczność za pomoc. Tego dnia wraz z całą ludnością Sipontu udał się na górę, gdzie wszyscy usłyszeli dobywające się z Groty cudowne śpiewy anielskie. Święty Wawrzyniec poruszony i wstrząśnięty tym zdarzeniem poprosił o radę Ojca Świętego. Papież Święty Gelazy I wydał pozytywną opinię dotyczącą jego postanowienia. Zalecił poczekać na znak Niebieskiego Księcia, który ustali kiedy to ma być i obiecał mu i prosił go o modlitwę do Trójcy Przenajświętszej. Biskupowi po raz kolejny objawił się Archanioł Michał i oznajmił, że On sam osobiście poświęcił już Grotę: „Zaniechaj myśli o poświęceniu Groty, Ja wybrałem ją na Swoją Siedzibę i już poświęciłem razem z moimi Aniołami. Znajdziesz w niej znaki na skale i mój Wizerunek, Ołtarz, Pallium i Krzyż. Wy tylko wejdziecie do Groty i odmówicie przy mnie modlitwy. Jutro odprawicie dla ludu Najświętszą Ofiarę.”. Wtedy to Święty Wawrzyniec wraz z innymi siedmioma Biskupami z Apulii, z Duchowieństwem i ludem miasta Sipontu udał się o świcie, na boso, w procesji do Świętego miejsca. Podczas drogi nad głowami Biskupów pojawiły się orły, które chroniły ich od silnych promieni słonecznych. Po przybyciu do Groty w jej wnętrzu znaleźli kamienny Ołtarz przykryty szkarłatnym suknem i nad nim Krzyż. Oprócz tego Święty Michał Archanioł na znak swojej obecności pozostawił na skale odcisk stopy. Święty Biskup pełen radości złożył Bogu Ofiarę Eucharystyczną. Wszystko to zdarzyło się 29 września 493 roku. Od tych nadzwyczajnych wydarzeń Grota Świętego Archanioła cieszy się tytułem Niebiańskiej Bazyliki. Jako jedyna na świecie świątynia została konsekrowana nie ludzką ręką.

Ciąg dalszy tego odcinka w następnym numerze Tygodnika.

c.d.n.   BBW